Właściwości międzyfazowe pochodnych alkilopoliglikozydów.
Aby scharakteryzować właściwości międzyfazowe pochodnych alkilopoliglikozydów, zarejestrowano krzywe napięcia powierzchniowego/stężenia i na ich podstawie wyznaczono krytyczne stężenia micelarne (cmc) oraz wartości napięcia powierzchniowego plateau powyżej cmc. Jako dodatkowe parametry zbadano napięcie międzyfazowe względem dwóch substancji modelowych: oktylododekanolu i dekanu. Wartości cmc uzyskane z tych krzywych przedstawiono na rysunku 8. Odpowiednie dane dla C12 alkilomonoglikozyd iC 12/14Dla porównania uwzględniono alkilopoliglikozydy. Widać, że etery glicerolu i węglany alkilopoliglikozydów mają wyższe wartości cmc niż alkilopoliglikozydy o porównywalnej długości łańcucha, natomiast wartości cmc eterów monobutylowych są nieco niższe niż wartości cmc alkilopoliglikozydów.
Pomiary napięcia międzyfazowego przeprowadzono za pomocą tensjometru z wirującą kroplą Kri.iss. Aby symulować warunki praktyczne, pomiary przeprowadzono w twardej wodzie (270 ppm Ca :Mg= 5:11 przy stężeniu surfaktantu 0,15 g/l i w SO2. Rysunek 9 przedstawia porównanie napięcia międzyfazowego C12pochodne alkilopoliglikozydów w stosunku do oktylododekanolu. C12eter mono[1]butylowy ma najwyższe napięcie międzyfazowe, a zatem najniższą aktywność międzyfazową, podczas gdy eter C12eter monoglicerolu jest zasadniczo na poziomie C12eter polibutylowy. C12Do porównania uwzględniono alkilopoliglikozyd, który jest na poziomie dwóch ostatnich wymienionych pochodnych alkilopoliglikozydów. Ogólnie rzecz biorąc, wartości napięcia międzyfazowego w stosunku do oktylododekanolu są stosunkowo wysokie. Oznacza to, że w zastosowaniach praktycznych ważne jest zapewnienie synergii stosowanych mieszanin surfaktantów z olejami polarnymi.
Wynik testu pienienia przedstawiono na rysunku 10. Zachowanie pienienia różnych eterów alkilopoliglikozydów monoglicerydowych i monowęglanów mierzono w porównaniu z C12Alkilopoliglikozyd dla dwóch wartości twardości wody w przypadku braku tłustych zabrudzeń. Pomiary przeprowadzono zgodnie z normą DIN 53 902. C10i C12etery alkilopoliglikozydów monoglicerydowych wytworzyły większą objętość piany niż C12alkilopoliglikozyd. Stabilność piany jest znacznie większa w przypadku C12eter monoglicerydowy niż w przypadku C10 pochodna przy 16°dH. C14eter monoglicerolu alkilopoliglikozydu nie jest porównywalny z C10i C12 pochodne pod względem zdolności pienienia się i ogólnie rzecz biorąc, są gorsze od C12alkilopoliglikozyd. Monowęglany o długości łańcucha alkilowego n wynoszącej 8 i 12 charakteryzują się bardzo niską objętością piany, czego można by oczekiwać od hydrofobowej pochodnej alkilopoliglikozydu.
Czas publikacji: 26 kwietnia 2021 r.