Dzięki wielofunkcyjności węglowodanów katalizowane kwasem reakcje Fischera są kondycjonowane w celu wytworzenia mieszaniny oligomerów, w której średnio więcej niż jedna jednostka glikacji jest przyłączona do mikrosfery alkoholowej. Średnią liczbę jednostek glikozy związanych z grupą alkoholową opisuje się jako (średni) stopień polimeryzacji (DPI. Rysunek 2 przedstawia rozkład dla poliglikozydu alkilowego o DP = 1,3. W tej mieszaninie stężenie poszczególnych oligomerów (mono- ,di-,tri-,-,glikozyd) zależy w dużej mierze od stosunku glukozy do alkoholu w mieszaninie reakcyjnej. Średni stopień polimeryzacji (DP) jest ważną cechą w odniesieniu do chemii fizycznej i zastosowań alkilopoliglikozydów. W rozkładzie równowagowym DP dla danej długości łańcucha alkilowego dobrze koreluje z podstawowymi właściwościami produktu, takimi jak polarność, rozpuszczalność itp. W zasadzie ten rozkład oligomerów może zostać opisany przez PJFlory w celu opisania rozkładu oligomerów produktów w oparciu o wielofunkcyjne monomery można również zastosować do alkilopoliglukozydów. Ta zmodyfikowana wersja rozkładu Flory'ego opisuje alkilopoliglikozydy jako mieszaninę statystycznie rozmieszczonych oligomerów.
Zawartość poszczególnych składników w mieszaninie oligomerów maleje wraz ze wzrostem stopnia polimeryzacji. Rozkład oligomerów uzyskany za pomocą tego modelu matematycznego dobrze zgadza się z wynikami analiz (patrz rozdział 3). Mówiąc prościej, średni stopień polimeryzacji (DP) mieszanin alkilopoliglikozydów można obliczyć z procentu molowego pi odpowiednich form oligomerycznych „i” w mieszaninie glikozydów (Rysunek 2).