Ze względu na polifunkcyjność węglowodanów reakcje Fischera katalizowane kwasem są kondycjonowane w celu wytworzenia mieszaniny oligomerów, w której średnio więcej niż jedna jednostka glikacji jest przyłączona do mikrosfery alkoholu. Średnia liczba jednostek glikozy połączonych z grupą alkoholową jest opisana jako (średni) stopień polimeryzacji (DPI). Rysunek 2 przedstawia rozkład dla alkilopoliglikozydu o DP = 1,3. W tej mieszaninie stężenie poszczególnych oligomerów (mono-, di-, tri-, -, glikozyd) w dużym stopniu zależy od stosunku glukozy do alkoholu w mieszaninie reakcyjnej. Średni stopień polimeryzacji (DP) jest ważną cechą w odniesieniu do chemii fizycznej i zastosowań alkilopoliglikozydów. W rozkładzie równowagowym DP - dla danej długości łańcucha alkilowego - dobrze koreluje z podstawowymi właściwościami produktu, takimi jak polarność, rozpuszczalność itp. Zasadniczo ten rozkład oligomerów można opisać za pomocą PJFlory'ego, który opisuje rozkład oligomerów produktów na podstawie monomerów polifunkcyjnych i może być również stosowany do alkilopoliglikozydów. Ta zmodyfikowana wersja rozkładu Flory'ego opisuje alkilopoliglikozydy jako mieszaninę statystycznie rozłożonych oligomerów.
Zawartość poszczególnych form w mieszaninie oligomerów maleje wraz ze wzrostem stopnia polimeryzacji. Rozkład oligomerów uzyskany za pomocą tego modelu matematycznego dobrze zgadza się z wynikami analitycznymi (patrz rozdział 3). Mówiąc prościej, średni stopień polimeryzacji (DP) mieszanin alkilopoliglikozydów można obliczyć na podstawie procentu molowego pi poszczególnych form oligomerycznych „i” w mieszaninie glikozydów (rysunek 2).