Preparaty emulsyjne kosmetyczne 2 z 2

Mieszanina olejów składa się z eteru dipropylowego w stosunku 3:1. Hydrofilowy emulgator to mieszanina kokoglukozydu (C8-14 APG) i laurylosiarczanu sodu (SLES) w stosunku 5:3. Ta silnie pieniąca się mieszanka anionowych środków powierzchniowo czynnych jest podstawą wielu preparatów do mycia ciała. Hydrofobowym koemulgatorem jest oleinian glicerolu (GMO). Zawartość wody pozostaje niezmieniona na poziomie 60%.

Zaczynając od systemu bezolejowego i współemulgatora, mieszanina 40% C8-14 APG/SLES w wodzie tworzy heksagonalny ciekły kryształ. Pasta surfaktantowa jest bardzo lepka i nie można jej pompować w temperaturze 25°C.

Tylko niewielka część mieszaniny C8-14 APG/SLES jest zastępowana hydrofobowym kosurfaktantem GMO, co pozwala na uzyskanie fazy warstwowej o średniej lepkości 23000 mPa·s w czasie 1s-1. W praktyce oznacza to, że pasta surfaktantowa o wysokiej lepkości staje się pompowalnym koncentratem surfaktantowym.

Pomimo zwiększonej zawartości GMO, faza lamelarna pozostaje nienaruszona. Jednak lepkość znacznie wzrasta i osiąga poziomy dla ciekłego żelu, które są nawet wyższe niż te dla fazy heksagonalnej. W narożniku GMO mieszanina GMO i wody tworzy stały żel sześcienny. Po dodaniu oleju powstaje odwrócona ciecz heksagonalna, której fazą wewnętrzną jest woda. Heksagonalny ciekły kryształ bogaty w surfaktanty i lamelarny ciekły kryształ znacznie różnią się pod względem reakcji na dodatek oleju. Podczas gdy heksagonalny ciekły kryształ może wchłonąć jedynie bardzo niewielkie ilości oleju, obszar fazy lamelarnej rozciąga się daleko w kierunku narożnika oleju. Zdolność lamelarnego ciekłego kryształu do wchłaniania oleju wyraźnie wzrasta wraz ze wzrostem zawartości GMO.

Mikroemulsje powstają wyłącznie w systemach o niskiej zawartości GMO. Obszar mikroemulsji o/w o niskiej lepkości rozciąga się od narożnika APG/SLES wzdłuż osi surfaktant/olej do zawartości oleju wynoszącej 14%. Mikroemulsja składa się z 24% surfaktantów, 4% koemulgatora i 12% oleju, co stanowi koncentrat surfaktantu zawierający olej o lepkości 1600 mPa·s w 1 S-1.

Za obszarem lamelarnym znajduje się druga mikroemulsja. Ta mikroemulsja to żel bogaty w olej o lepkości 20 000 mPa·s w temperaturze 1 S.^-1(12% surfaktantów, 8% koemulgatora, 20% olejków) i nadaje się jako pianka do kąpieli natłuszczająca. Mieszanka C8-14 APG/SLES wspomaga właściwości czyszczące i pienienie, podczas gdy mieszanka olejowa działa jako suplement pielęgnacyjny. Aby uzyskać efekt mieszania mikroemulsji, olej musi zostać uwolniony, czyli mikroemulsja musi zostać rozbita podczas użycia. Podczas płukania mikroemulsja z odpowiednimi składnikami jest rozcieńczana dużą ilością wody, co uwalnia olej i działa jak suplement dla skóry.

Podsumowując, alkiloglikozydy można łączyć z odpowiednimi koemulgatorami i mieszaninami olejów, aby uzyskać mikroemulsje. Charakteryzują się one przezroczystością, wysoką stabilnością temperaturową, wysoką stabilnością podczas przechowywania oraz wysoką rozpuszczalnością.

Właściwości alkilopoliglikozydów o stosunkowo długich łańcuchach alkilowych (C16 do C22) jako emulgatorów o/w są jeszcze bardziej widoczne. W konwencjonalnych emulsjach z alkoholem tłuszczowym lub stearynianem glicerolu jako koemulgatorem i regulatorem konsystencji, długołańcuchowe alkilopoliglikozydy wykazują lepszą stabilność niż opisany powyżej średniołańcuchowy APG C12-14. Technicznie rzecz biorąc, bezpośrednia glikozydacja alkoholu tłuszczowego C16-18 prowadzi do powstania mieszaniny alkilopoliglikozydu C16-18 i alkoholu cetearylowego, z której alkoholu cetearylowego nie można całkowicie oddestylować standardowymi metodami, aby uniknąć pogorszenia koloru i zapachu. Wykorzystując resztkowy alkohol cetearylowy jako koemulgator, samoemulgujące bazy o/w zawierające 20-60% alkilopoliglikozydu C6/18 są w praktyce najbardziej odpowiednie do formulacji kremów i balsamów kosmetycznych opartych wyłącznie na surowcach roślinnych. Lepkość można łatwo regulować poprzez ilość związku alkilopoliglikozydu/alkoholu cetearylowego, a doskonała stabilność jest widoczna nawet w przypadku silnie polarnych środków zmiękczających, takich jak triglicerydy.