Kosmetyczne preparaty emulsyjne 2 z 2

Mieszanka olejowa składa się z eteru dipropylowego w stosunku 3:1. Hydrofilowy emulgator to mieszanina 5:3 kokoglukozydu (C8-14 APG) i laurethosiarczanu sodu (SLES). Ta silnie pieniąca się anionowa mieszanina środków powierzchniowo czynnych jest podstawą wielu preparatów do mycia ciała. Hydrofobowym koemulgatorem jest oleinian glicerolu (GMO). Zawartość wody pozostaje niezmieniona i wynosi 60%.

Zaczynając od układu bezolejowego i koemulgatora, mieszanina 40% C8-14 APG/SLES w wodzie tworzy sześciokątny ciekły kryształ. Pasta środka powierzchniowo czynnego jest bardzo lepka i nie można jej pompować w temperaturze 25 ℃.

Tylko niewielką część mieszaniny C8-14 APG/SLES zastępuje się hydrofobowym kosurfaktantem GMO w celu wytworzenia fazy warstwowej o średniej lepkości 23000 mPa·s przy 1s-1. W praktyce oznacza to, że pasta środka powierzchniowo czynnego o dużej lepkości staje się możliwym do pompowania koncentratem środka powierzchniowo czynnego.

Pomimo zwiększonej zawartości GMO faza lamelarna pozostaje nienaruszona. Jednakże lepkość znacznie wzrasta i osiąga poziomy dla ciekłego żelu, które są nawet wyższe od lepkości fazy heksagonalnej. W kąciku GMO mieszanina GMO i wody tworzy stały sześcienny żel. Po dodaniu oleju powstaje odwrotna sześciokątna ciecz z wodą jako fazą wewnętrzną. Sześciokątny ciekły kryształ bogaty w środki powierzchniowo czynne i ciekły kryształ lamelarny różnią się znacznie pod względem reakcji na dodatek oleju. Podczas gdy sześciokątny ciekły kryształ może przyjąć jedynie bardzo małe ilości oleju, obszar fazy lamelarnej rozciąga się daleko w kierunku narożnika oleju. Zdolność lamelarnego ciekłego kryształu do wchłaniania oleju wyraźnie wzrasta wraz ze wzrostem zawartości GMO.

Mikroemulsje powstają jedynie w układach o niskiej zawartości GMO. Obszar mikroemulsji o/w o niskiej lepkości rozciąga się od narożnika APG/SLES wzdłuż osi środek powierzchniowo czynny/olej aż do zawartości oleju wynoszącej 14%. mikroemulsja składa się z 24% środków powierzchniowo czynnych, 4% koemulgatora i 12% oleju, co stanowi koncentrat środka powierzchniowo czynnego zawierający olej o lepkości 1600 mPa·s przy 1 S-1.

Po obszarze lamelarnym nakładana jest druga mikroemulsja. Ta mikroemulsja jest żelem bogatym w olej o lepkości 20 000 mPa·s przy 1 S^-1(12% środków powierzchniowo czynnych, 8% koemulgatora, 20% olejów) i nadaje się jako kąpiel piankowa natłuszczająca. Mieszanka C8-14 APG/SLES ma właściwości myjące i pieni się, natomiast mieszanina oleista pełni funkcję uzupełnienia pielęgnacji skóry. Aby mikroemulsja uzyskała efekt mieszania, konieczne jest uwolnienie oleju, czyli mikroemulsja musi zostać pękają w trakcie użytkowania. Podczas spłukiwania mikroemulsję z odpowiednimi składnikami rozcieńcza się dużą ilością wody, co uwalnia sebum i działa jak uzupełnienie skóry.

Podsumowując, glikozydy alkilowe można łączyć z odpowiednimi koemulgatorami i mieszaninami olejów w celu otrzymania mikroemulsji. Charakteryzuje się przezroczystością, wysoką stabilnością temperaturową, dużą stabilnością przechowywania i dużą rozpuszczalnością.

Właściwości alkilopoliglikozydów o stosunkowo długich łańcuchach alkilowych (C16 do C22) jako emulgatorów o/w są jeszcze bardziej wyraźne. W konwencjonalnych emulsjach z alkoholem tłuszczowym lub stearynianem gliceryny jako koemulgatorem i regulatorem konsystencji, długołańcuchowe alkilopoliglikozydy wykazują lepszą stabilność niż opisane powyżej średniołańcuchowe C12-14 APG. Technicznie rzecz biorąc, bezpośrednia glikozydacja alkoholu tłuszczowego C16-18 prowadzi do mieszaniny poliglikozydu C16-18 alkilu i alkoholu cetearylowego, z której alkoholu cetearylowego nie można całkowicie oddestylować zwykłymi technikami, aby uniknąć pogorszenia koloru i zapachu. Wykorzystując resztkowy alkohol cetearylowy jako koemulgator, samoemulgujące bazy o/w zawierające 20-60% poliglikozydu C6/18 alkilu są najbardziej odpowiednie w praktyce do formułowania kremów i balsamów kosmetycznych opartych wyłącznie na surowcach roślinnych. Lepkość można łatwo regulować poprzez ilość związku alkilopoliglikozydu/alkoholu cetearylowego i obserwuje się doskonałą stabilność, nawet w przypadku silnie polarnych emolientów, takich jak trójglicerydy.