Alkilopoliglikozydy w produktach do pielęgnacji osobistej

W ciągu ostatniej dekady rozwój surowców do produkcji artykułów do pielęgnacji osobistej poczynił postępy w trzech głównych obszarach:

(1) łagodność i pielęgnacja skóry

(2) wysokie standardy jakości poprzez minimalizację produktów ubocznych i zanieczyszczeń śladowych

(3) zgodność z zasadami ekologii.

Oficjalne przepisy i potrzeby konsumentów w coraz większym stopniu stymulują innowacyjne rozwiązania zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju procesów i produktów. Jednym z aspektów tej zasady jest produkcja alkiloglikozydów z olejów roślinnych i węglowodanów ze źródeł odnawialnych. Rozwój technologii komercyjnej wymaga wysokiego poziomu kontroli nad surowcami, reakcjami i warunkami przetwarzania, aby spełnić wymagania jakościowe nowoczesnych surowców kosmetycznych i zapewnić ich produkcję po rozsądnych kosztach. W dziedzinie kosmetyków alkiloglukozyd to nowy rodzaj surfaktantu o konwencjonalnych właściwościach niejonowych i anionowych. Do tej pory największą część produktów komercyjnych stanowią środki myjące reprezentowane przez alkiloglikozydy C8-14, które charakteryzują się właściwościami pielęgnacyjnymi skóry i włosów. Alkilopoliglikozyd C12-14 działa jako emulgator w określonych formulacjach, a zwłaszcza w mikroemulsjach. Obecnie badane jest działanie alkilopoliglikozydu C16-18 jako samoemulgującej bazy o/w w połączeniu z alkoholem tłuszczowym.

W przypadku preparatów do mycia ciała, nowy, nowoczesny surfaktant musi charakteryzować się dobrą kompatybilnością ze skórą i błonami śluzowymi. Badania dermatologiczne i toksykologiczne są niezbędne do oceny ryzyka związanego z nowym surfaktantem, a przede wszystkim do identyfikacji potencjalnej stymulacji żywych komórek w warstwie podstawnej naskórka. W przeszłości stanowiło to podstawę deklaracji o łagodności surfaktantów. Jednocześnie znaczenie łagodności uległo znacznej zmianie. Obecnie łagodność rozumie się jako pełną kompatybilność surfaktantów z fizjologią i funkcją ludzkiej skóry.

Za pomocą różnych metod dermatologicznych i biofizycznych badano fizjologiczne oddziaływanie surfaktantów na skórę, zaczynając od powierzchni skóry i przechodząc w głębszą warstwę komórek podstawnych, poprzez warstwę rogową naskórka i jej funkcję barierową. Jednocześnie subiektywne odczucia, takie jak odczucia skóry, rejestrowano za pomocą języka dotyku i doświadczenia.

Alkilopoliglikozydy z łańcuchami alkilowymi C8–C16 należą do grupy bardzo łagodnych surfaktantów stosowanych w preparatach do mycia ciała. W szczegółowym badaniu opisano kompatybilność alkilopoliglikozydów w zależności od czystego łańcucha alkilowego i stopnia polimeryzacji. W zmodyfikowanym teście komory Duhringa, alkilopoliglikozyd C12 wykazuje względne maksimum w zakresie łagodnych działań drażniących, podczas gdy alkilopoliglikozydy C8, C10 i C14, C16 generują niższe wyniki w zakresie działania drażniącego. Odpowiada to obserwacjom dotyczącym innych klas surfaktantów. Ponadto, działanie drażniące nieznacznie zmniejsza się wraz ze wzrostem stopnia polimeryzacji (od DP = 1,2 do DP = 1,65).

Produkty APG o mieszanej długości łańcucha alkilowego charakteryzują się najlepszą ogólną zgodnością z większą proporcją długich alkiloglikozydów (C12-14). Porównano je poprzez dodanie bardzo łagodnych hiperetoksylowanych alkiloeterosiarczanów, amfoterycznej glicyny lub amfoterycznego octanu i niezwykle łagodnych kwasów białkowo-tłuszczowych na kolagenie lub substancjach proteolitycznych pszenicy.

Wyniki dermatologiczne testu mycia ramion zginających się w stawie biodrowym (ARM Wash Test) wykazują taką samą skuteczność, jak w zmodyfikowanym teście komory Duhringa, w którym badano mieszane układy standardowych alkiloeterosiarczanów i alkilopoliglikozydów lub amfoterycznych kosurfaktantów. Jednakże test mycia ramion zginających się w stawie biodrowym pozwala na lepsze różnicowanie efektów. Powstawanie rumienia i łuszczenia się naskórka można zmniejszyć o 20-30%, zastępując około 25°10 SLES alkilopoliglikozydem, co oznacza redukcję o około 60%. W systematycznym budowaniu formulacji, optymalne wyniki można osiągnąć poprzez dodanie pochodnych białkowych lub amfoterycznych.